காலங்கள் நீ

காலங்கள் நீ

உன் சுவாசமும் சொற்களும்

எனைத்தீண்டி நரம்புகளினூடே

பாய்ந்து சிலநேரம்

சிலிர்க்கச் செய்கையில் கார்காலம்..!

அன்பின் மிகுதி தொட்டு

ஆரவாரக் கூச்சல் விட்டு

அமைதியாய் உயிரின் விளிம்பு தொடும்

அணைப்பில் நீ குளிர்காலம்..!

இமையாய் விழியெனைக் காத்து,

இறுக என் கரம்பற்றி,

நம் அடித்தடம் நாலன்றி இரண்டாய்த்

தெரிகையில் நீ இளவேனில்..!

சிறு சிறு சேட்டை செய்து

சிலநாள் சினேகமாய் உன்னைச்

சீண்டி நான் சிரிக்கையில்,

செல்லக் கோபத்தோடு நீ முதுவேனில்..!

உனக்குப் பொருத்தமாய் நானும்

எனக்குப் ஏற்றதாய் நீயும்

தேடியெடுத்த ஆடை உடுத்தி

இணையாய்ப் பெருமிதத்தோடு நடக்கையில் முன்பனி..!

நாளின் ஓட்டம் ஓய்ந்து

ஆடிய ஆட்டத்தின் அசதி தேய

உன் மீது முகம் புதைத்து கண்ணையர்கையில்

ஆறுதலாய் தட்டிக்கொடுக்கும் நீ பின்பனி..!

என் ஆண்டின் ஆறு காலமும் நீ!

என் வாழ்வின் முக்காலமும் நீ!